Język pagi
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2 tys. (2003)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | pgi | ||
| IETF | pgi | ||
| Glottolog | pagi1244 | ||
| Ethnologue | pgi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pagi (a. pagei), także bembi[1][2] – język papuaski używany przez grupę ludności w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei, blisko granicy z Indonezją[3]. Należy do rodziny języków granicznych[1]. Według danych z 2003 roku mówi nim ponad 2 tys. osób[1].
Do obszaru tego języka zaliczono osiem wsi: Amoi, Apwambo, Idoli, Nambes, Somboi, Imbinis, Imbio 1, Imbio 2 (dystrykt Vanimo)[4][5]. Dzieli się na dwa dialekty: zachodni (bewani), wschodni (imbinis)[1][2]. Mowa wsi Ainbai i Elis była wcześniej włączana w ramy języka pagi, ale ustalono, że jest to odrębny język ainbai[6].
Zagrożony wymarciem[5]. W użyciu są także języki tok pisin i angielski[7].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pagi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Pagi. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-20)]. (ang.).
- ↑ Sandaun Province. [w:] Language distribution maps [on-line]. SIL International. [dostęp 2022-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-31)]. (ang.).
- ↑ Brown 1981 ↓, s. 194.
- ↑ a b Pagi. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
- ↑ Brown 1981 ↓, s. 195.
- ↑ Brown 1981 ↓, s. 196–197.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Brown: A sociolinguistic survey of Pagi and Kilmeri. W: Richard Loving (red.): Sociolinguistic surveys of Sepik languages. Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1981, s. 193–206, seria: Workpapers in Papua New Guinea Languages 29. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).